"Kırmızı Deynek" şiiri, bu kitap içinde, kendine bağımsız bir yer açmayı hak ediyor. Başlı başına tek şiirlik bir kitap özelliği taşıyor kanımca bu şiir. Sadece hacmiyle değil elbette. Taşıdığı özelliklerle, özgürlüğüyle. Belki, bu şiirin önüne 1955 yılında Vatan Gazetesi'nde yayımianmış olan "Kapı" bir başlangıç, bir ilk
hani
nerdeler?
Hemingway'ler, T.S Elliot'lar, Pound'lar, e.e
cummings'ler, Jeffers'lar, William Carlos
Williams'lar?
Thomas Wolf nerde? William
Saroyan? Henry Miller, Celine, Fante, Dos Pasos?
nerdeler? öldüler, biliyorum ama yerlerini dolduracak olanlar nerde? yeni
diğerleri?
bence, şimdiki çete bir grup
Zamanında Yetiştiler
Kimi yazarları düşünmek hoşuma gidiyor: James Joyce, Hemingway, Ambrose Bierce, Faulkner, Sherwood Anderson, Jeffers, D.H. Lawrence, A.Huxley, John Fante, Gorki, Turgenev, Dostoyevski, Saroyan, Villon, hatta Sinclair Lewis, ve Hamsun, hatta T.S Eliot ve Auden, William Carlos Williams, Stephen Spender ve taşaklı Ezra Pound.
annemle babamın öğretmedikleri o kadar çok şey öğrettiler ki bana, bir de Hüzünlü Kahve'si ve Altın Göz'üyle · Carson McCullers'ı düşünmeyi severim .
annemle babamın bilmedikleri o kadar çok şey öğretti ki bana Carson.
İnsan buraya dek hayatta kaldı
çünkü arzularını gerçekleştirebilmek için
fazla bilgisizdi
Şimdi gerçekleştirebiliyorken
onları değiştirmek zorunda,
Yoksa ölüp gidecek.
William Carlos Williams